EFEOk jardunaldi hau antolatu nahi izan du Fisioterapiaren Mundu Mailako Eguna dela eta ospatutako ekitaldien barruan. Aurtengo gaia min kronikoa da.
Gure alor profesionaletik uste dugu ikerketek bermatutako teknika eta prozedurak ditugula, patologien tratamenduan lagundu dezaketenak eta denborarekin kroniko bihurtzen diren minekin garatzen direnak.
Hezur eta muskuluetako mina hamarkada batzuk arte lokomozio-aparatuaren alterazio funtzional edo estruktural baten ondorioa bezala hartu izan da. Neurozientziaren ezusteko agerraldiak paradigmen erabateko aldaketa eragin du, kasu askotan balorazio klinikoaren fokua ehunetatik burmuinera aldatzea ekarri duena. Profesionalen informazioa erabakigarria da funtzio ebaluatzailea elikatzen duten uste eta itxaropenen sorreran, eta, horrenbestez, minean.
Fisioterapia “loti erraldoia da minaren tratamenduan”, baina horretarako paradigma berriak onartu behar ditu eta pazientea hezi behar du, ikuspuntu berri honetatik funtsezko protagonista bezala gaituz.
Hezur eta muskuluetako min kronikoa da kontsulten arrazoi nagusienetako bat Lehen Mailako Arretan, baita kontsulten arrazoi nagusia ere Lehen Mailako Arretako Fisioterapia zerbitzuan.
Praktika klinikoari buruzko gidaliburuetan, ariketa fisikoa gomendatzen da paziente horiek tratatzeko lehen urrats gisa. Teorikoki, hori erraza da; alabaina, praktika klinikoan askotan ikusten dugu ariketak sintomak areagotzen dituela eta kasu askotan pazienteak tratamendua uzten du. Hezur eta muskuluetako min kronikoa duten paziente guztiak prest daude ariketa fisikoa egiteko? Beharrezkoa da ariketa fisikoko programa bat hasi aurretik beste jarduketa batzuk egitea? Zer estrategia mota izan daiteke lagungarria pazienteek ariketa fisikoko programak buka ditzaten eta programen emaitzak hobeak izan daitezen?
Kronikotasuna da mina tratatzen aritzen diren profesional guztien erronka handia. Algia perinealak diagnostiko eta tratamendu egokirik izan ez duten patologiak izan dira denbora luzez, bai horien fisiopatologiari buruzko ezagutza nahikorik ez zegoelako, kausak identifikatzea zaila delako edo beste disfuntzio batzuekin sintomak partekatzen dituztelako. Horrek ekarri du sintomak denbora luzez mantentzea, kronifikatzera ere iritsi arte, eta horrek pazientearen bizi-kalitatea murrizten du.
Fisioterapiak, ikuspegi zientifikoago batekin eta diziplina anitzeko talde baten barruan, erantzun positiboa eman diezaieke bulbodinia izenez ezagutzen dugun sindrome erregional konplexu honen sintoma eta kausei.
Mina jada ezin da sintomatzat jo, ezin dugu lesio baten edo ehunetako akats baten ondorio soil gisa ikusi. Mina beti da funtzio biologiko argia duen burmuinaren erantzun bat, eta funtsezkoa da lesioak prebenitzeko.
Min kronikoa ulertzeko moduaren aldaketa funtsezko bat izan da nerbio-sistema zentralean neuroplastikotasunak duen garrantzia aitortzea.
Kontzientzia eta mina azaltzeko eredu horiek hainbat hurbilketa terapeutiko irekitzen dituzte, duela gutxi arte aztertu ez direnak. Horietako bat da “kontzientziarekin elkarrizketan aritzeko” gaitasuna, argudio koherenteak erabiliz gorputzaren egoerari buruzko inferentzien fidagarritasuna edo fidagarritasunik eza ondorioztatzeko.
Pazienteak fisioterapiarekin tratatzearen helburu nagusietako bat mina arintzea da. Hezur eta muskuluetako minari dagokionez, ariketa terapeutikoa izan beharko litzateke esku-hartzerako lehen aukera segurua, bai berriz mintzeko aukerak murrizteko, bai tratamendurako. Hezur eta muskuluen osasuna mantentzea funtsezkoa da osasun kardiobaskular onari eutsi eta gaixotasunak prebenitzeko beharrezkoa den ariketa fisiko maila guztiak gauzatu ahal izateko.
Frogatu da eskuzko teknikak aplikatzea “kontra-erresistentzia” espezifikoa izan daitekeela sendaketa egokiarekin eta ehunen hazkuntzarekin erlazionaturiko egiturazko aldaketak edo aldaketa biomekanikoak lortzeko; horrek mina murriztea ekar lezake epe luzera, eta horrek funtzionaltasuna hobetzea dakar.
C/ Ibarrekolanda 15
48014 – Bilbao
Teléfono: 944 020 155
Email: cofpv@cofpv.org
